15 lutego bieżącego roku Ministerstwo Finansów przedstawiło swoje stanowisko dotyczące wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) w sprawie transakcji realizowanych z wykorzystaniem kart paliwowych. Interpretacja trybunału z dnia 15 maja 2019 roku (sygn. C-235/18) od początku wzbudziła wiele wątpliwości, dlatego też ministerstwo zdecydowało o rozpoczęciu konsultacji podatkowych w tej sprawie. Jakie zatem wnioski niesie za sobą interpretacja ogólna opublikowana przez Ministra Finansów?

Wyrok TSEU prawdziwą rewolucją w wykorzystaniu kart paliwowych

Zgodnie z wyrokiem TSEU transakcje realizowane z wykorzystaniem kart paliwowych po spełnieniu określonych kryteriów nie mogą być uznawane za dostawę towarów, lecz za usługi finansowe. Zdaniem trybunału decydujące znaczenie ma to, kto decyduje o sposobie nabycia paliwa. Jeżeli więc to spółka zależna wybiera konkretną stację usługową oraz samodzielnie określa ilość i jakość paliwa, wówczas ponosi całość kosztów związanych z jego nabyciem. Dostawa paliwa ma miejsce bezpośrednio między spółką paliwową a spółką zależną. Natomiast emitent jest pośrednikiem świadczącym usługę kredytowania zakupu towarów, a więc w rozumieniu TSEU usługę finansową zwolnioną z VAT.

Interpretacja Ministerstwa Finansów – kiedy dostawa, a kiedy usługa finansowa?

W ocenie Ministra Finansów opracowana interpretacja uwzględnia wszystkie warunki oraz tezy zawarte w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-235/18 Vega International. Zastosowanie się podatników do niniejszej interpretacji ogólnej gwarantować ma ochronę poprawności rozliczeń podatkowych.

W sytuacji, o której mowa w wyroku TSEU udział biorą trzy kluczowe podmioty. Podmiot pośredniczący przekazuje odbiorcy karty paliwowe, których nie jest emitentem. Odbiorcą jest wówczas na przykład spółka zależna lub leasingobiorca. Odbiorca za pomocą kart dokonuje płatności za określony towar u dostawcy, na przykład spółki paliwowej. Należy zatem przede wszystkim ustalić, czy dochodzi do dostawy towarów między dostawcą a podmiotem pośredniczącym i w następnej kolejności między nim a odbiorcą, czy też może dostawa towarów ma miejsce wyłącznie pomiędzy dostawcą a odbiorcą.

Przesłanki świadczenia usług finansowych na rzecz odbiorcy

Interpretacja Ministerstwa Finansów zakłada, że aby działalność podmiotu pośredniczącego mogła zostać uznana za świadczenie usług finansowych na rzecz odbiorcy, muszą zostać spełnione wszystkie wymienione niżej przesłanki:

  • nabycie towaru przez odbiorcę (który jest posiadaczem karty) bezpośrednio od dostawcy;
  • decydowanie wyłącznie przez odbiorcę o sposobach nabywania towaru, jego ilości oraz jakości, miejscu nabycia oraz sposobie wykorzystania;
  • ponoszenie przez odbiorcę całkowitych kosztów związanych z nabyciem towaru;
  • ograniczenie podmiotu pośredniczącego wyłącznie do roli udostępnienia odbiorcy instrumentu finansowego umożliwiającego nabycie towaru.

W ramach kwalifikowania transakcji jako świadczenia usług lub dostawy towarów kluczowe jest więc ustalenie, na który podmiot dostawca przeniósł uprawnienia do rozporządzania towarem. Opublikowana przez ministerstwo interpretacja oraz wskazane przesłanki stanowią ochronę dla podatników i ułatwiają zrozumienie tez zawartych w wyroku trybunału. Jednak zdaniem wielu ekspertów nadal nie odzwierciedlają one wszystkich możliwych sytuacji, które faktycznie mają miejsce na rynku.